مکبث خوابام کجایى؟

هرشب میبینمشان

همه آن لعنتى ها را

دورم حلقه میزنند و میخندند

دست از سرم برنمیدارند

رهایم نمیکنند...

در من پیرزنى ست که هرشب

در آن شهربازى کذایى

انتظارم را میکشد

تا گیس هاى بلند و سفیدش را

دور گردنم طناب کند و سخت بفشارد

و من تمام شب زیر دستانش جان میکَنم

شب ها همه صبح میشوند

و هر صبح من میمانم

و صداى خنده منزجر کننده اى

که تمام روز

در هر بطنى از بدنم طنین انداز میشود