به چه جرمی؟

از همان پنجشنبه عصر که با ایمیلی متوجه شدم با درخواست ویزایم موافقت شده، خیلی جدی‌تر به رفتن فکر می‌کنم. به ترک وطنی که جز درد و غم چیزی برایم نداشت. گمان می‌کردم که حتی با وجود ویزا، آخر سر پشیمان خواهم شد. نخواهم رفت. از همان فرودگاه راهم را خواهم کشید و برخواهم گشت. اما حالا بعید می‌دانم. مصمم برای رفتن ایستاده‌ام. وطنم بوی خون و اشک می‌دهد. کشتند و خواهند کشت. همین روزها زندگی‌ام را در چند چمدان جمع می‌کنم و می‌روم.می‌روم و برنخواهم گشت.

#مهسا_امینی