یاد آر مرا

هنگام که خفته‌ام، خفته‌ام در خاک، بُوَد که خطاهایم نیافرینند

در سینه‌ات محنتی، محنتی.

یاد آر مرا، یاد آر مرا، امّا آه! سرنوشت‌ام را 

از یاد ببر.

پ.ن: روزی که نبودم، بشنو.